Tbilisi - alles is anders

Ik ben blij dat ik geen goede naam heb hoog te houden bij het schrijven van dit reisverslag. De indruk die de stad Tbilisi op mij heeft gemaakt is namelijk moeilijk te beschrijven. Voor toeristen, andere rijke mensen en ondernemers die daar een voet aan de grond hebben gekregen is het een zeer aangename stad. Er is van alles te zien en te doen, zoals je in elke reisgids kan lezen. Maar dat is nog maar het topje van de ijsberg. Als je, zoals ik, visueel bent ingesteld, kom je ogen te kort. Allereerst zijn er mensen van verschillende nationaliteiten uit (omringende) landen als Turkije, Armenië, Azerbeijan, Rusland en Iran en uit Saudi-Arabië (te herkennen aan de burka's). Verder is er veel armoede. Mensen die in vervallen huizen wonen of op straat. Die de hele dag bedelen of bekertjes vers fruit of bloemen te koop aanbieden. Veel van die mensen zijn bejaarde dames. Ik ging er eerst van uit dat die na het bedelen naar huis zouden gaan, maar dat blijkt niet altijd zo te zijn. Ik heb er 's nachts twee naast elkaar op een bankje zien zitten slapen met de kin op de borst. Zoals alle oude dames keurig in het zwart gekleed. Hoe zielig! De volgende ochtend zat er nog één. Schoenen uit, plastic tassen naast zich. Ik bood haar een biljet van 10 GEL aan. Ze keek verschrikt en weigerde en vroeg mij naast haar te komen zitten. Dat deed ik met plezier. Het leuke van reizen is het ontmoeten van mensen. Ze sprak alleen Russisch en vertelde dat ze Eka heet (van Ekatarina) en dat ze pianolerares is geweest. Ze maakte een lange opsomming van Georgische plaatsen en gerechten die ik niet mocht missen. Ik probeerde het nog een keer: "Maar u zat hier toch te slapen?" Zij antwoordde met een vriendelijke open blik: "Ja maar slapen is gezond. Het is goed om te slapen." So far de arme mensen voor wie ik toch wat geld bij de hand houd. Een briefje van 5GEL is voor ons €1,50 waard en voor hen misschien wel tien keer meer. Er zijn ook mensen in Tbilisi met kleine banen als op een kleine parkeerplaats het verkeer regelen of in een kerk de opgebrande kaarsjes opruimen. Er zijn ook kleine moderne banen als het aanbieden van dagtochten (leuke jonge mensen doen dat op elke straathoek) of het te huur aanbieden van je auto of jezelf als chauffer. Tbilisi is een stad in transitie. Er zijn complete straten met vervallen monumentale gebouwen die worden gerenoveerd. Met al die houten steigers lijkt het net een filmset. Tot slot geniet ik altijd van briefjes en graffiti (street art) op muren en palen. We zijn zelfs gelopen langs foto's die deelnemen aan de fotowedstrijd Tbilisi Photo. De foto's die ik zelf maak met mijn nieuwe kleine camera staan daar ver van af. Die zijn voor de herinnering.