regen regen regen

Dat je waterschoenen meeneemt op reis om in zee over de rotsen te lopen is niet ongebruikelijk. Dat het zo hard regent dat je op je (leuke) waterschoenen door de stad loopt is vrij treurig. Zeker als je in een land bent waar het tot dit jaar elk jaar prachtig weer was in april. Gisteren was het een regenachtige dag. De Chinese toeristen liepen onverdroten met hun in grote getalen met paraplu's over de stadsmuur. De anders zo drukke toeristenstad was verder vrij leeg. 's Avonds bijna uitgestorven. Niemand op de terrassen. Een strop voor de vele restaurants waar je niet binnen kan zitten. Wij hebben vandaag het Akwarija, een wetenschappelijk onderzoekscentrum dat is gevestigd in de oude stadsmuur. De vissen zwemmen er in gaten waar de kanonnen vroeger door de muur staken en in andere nissen. Heel sfeervol. Er was een inktvis die met zijn zuignappen de stenen in zijn bak verplaatste door ze per poot van de ene zuignap naar de naastgelegen zuignappen door te geven. Even later at hij een kreeft die al dood in zijn bak lag. De wondere wereld van de inktvis. En er waren zeepaardjes die dood leken maar dat niet waren. 's Middags hebben we een mooi fort bezocht. Aangezien er helemaal geen informatiebordjes waren kan ik er niets over vertellen. Het was groot en oud en er lagen kanonskogels. 's Avonds Italiaans gegeten en nog wat nachtfoto's gemaakt die bijna allemaal zijn bewogen. Net als het leven. In verband met familieomstandigheden moeten wij deze reis afbreken. Morgen is het onze laatste dag in Dubrovnik. Mijn onderzoek naar de Dubrovnikse volksaard heeft nog niet veel opgeleverd. Ik ben vooral stugge mensen tegengekomen die het niet zo goed lukt om makkelijk met onbekenden om te gaan. Ook heb ik iemand ontmoet met minachting voor toeristen. Waarschijnlijk geen kwestie van volksaard maar van beroepsdeformatie. Hij heeft teveel toeristen zien langskomen.